در اين كتاب به كمك ايده‌هاي ماركسيستي، فمينيستي و نشانه‌شناختي معاصر تفسير بديع و نافذي از قريب به اتفاق نمايش‌نامه‌هاي اصلي شكسپير ارائه شده است. نويسنده با خوانش‌هايي نزديك از متن نمايش‌نامه‌ها بر شماري از مسئله‌ها و تعارض‌هاي اصلي هنر نمايشي شكسپير پرتو افكنده است - علي‌الخصوص تضاد ميان كلمات و اشياء يا بدن و زبان - و آن‌ها در حوزه‌هايي نظير قانون، جنسيت و طبيعت بررسي كرده است. به زعم ايگلتون، شكسپير در كار خود با زبان و ميل، مانند نوعي «مازاد» بر بدن، نقش‌هاي ثابت اجتماعي و سرشت بلاتغيير انسان رفتار كرده. اما شيوه پرداختن به اين «مازاد» در نمايش‌نامه‌ها دوگانه و دوپهلو است؛ و...