رويارويي با ويتگنشتاين، اين ناشناخته مانده ترين فيلسوف قرن بيستم، مي تواند بسيار هيجان انگيز باشد. هرچند ساختار فلسفي انديشه هاي وي دشوار، آثارش به سختي قابل درک و زندگي وي بسيار عجيب به نظر مي رسند. ويتگنشتاين شخصيتي است که برخي وي را بزرگترين فيلسوف بعد از کانت دانسته و وي را به دليل ارائه تصويري فلسفي از جهان، گاليله جديد ناميده اند و برخي ديگر به وي به عنوان «نابود کننده فلسفه» به ديده تحقير نگريسته اند. ويتگنشتاين انديشمندي بود که افکارش به همان سختي قابل درک هستند که روش زندگي او قابل توضيح است. با وجود اينکه طبقه بندي شخصيت ويتگنشتاين از هر نظر آسان نيست، اما بي ترديد وي انقلابي در فلسفه ايجاد کرده و هر کسي که تلاش نموده معماي اين فيلسوف نابغه را حل کند، تنها اين معما را پيچيده تر کرده است. فيلسوفي که پيامدهاي انديشه اش بسيار عظيم و غير منتظره بوده اند، به نحوي که ادعا مي شود: «هيچ فيلسوفي به اندازه وي فلسفه آنگلو- آمريکايي قرن بيستم را تحت تاثير خود قرار نداده است»، فيلسوفي که برتراند راسل وي را به عنوان نمونه کامل يک نبوغ و مشهورترين فيلسوف معاصر آلماني زبان در کشورهاي آنگلوساکسون قلمداد کرده است.