ديرزماني بود که کتابي اين‌همه مجذوب و منقلبم نکرده بود. اين توصيفي شرافتمندانه و واقعي و روشن‌بينانه از توهم ناشي از انقلاب کوباست که مانند بسياري ديگر از مردمان آمريکاي لاتين در آن شريک بوده‌ايم. سپس نوبت به سرخوردگي متعاقب شور اوليه‌مان رسيد، وقتي که ديديم انقلاب فيدل و چريک‌هايش با آنچه از خودکامگاني که مي‌شناسيم با انقلاب‌هاي روسيه و چين توده‌اي کرده‌اند تفاوتي ندارد. کتاب تو به‌نحو قابل‌تحسيني به توصيف تمام مکانيسم خودکامگي‌اي مي‌پردازد که کم‌کم اصول آزادي و عدالت دوران اوليه را خفه کرده و کوبا را به‌صورت جامعه‌ي فاسدي درآورده که در آن دروغ زندگي را براي تمام کساني که از پذيرفتن بردگي و خيانت سرباز بزنند غيرممکن کرده است. در همان حال، شخصيت اصلي و راوي ماجرا، به‌رغم تمام امتيازهايي که براي باقي‌ماندن بايد بدهد، شايستگي‌اش و آرمانش از درستکاري را، که به او اجازه مي‌دهند اندک نور اميد را در دل اين واقعيت ازپادرآورنده حفظ کند، هرگز از دست نمي‌دهد. ماريو بارگاس يوسا