هر كس فكر ميكند كه نويسنده و به ويژه رمان نويس مسئول است ‏زيرا اگر هم به عقايد او كاري نداشته باشيم صرف انتخاب واژه ها و ترتيب و تنظيم جمله ها به خودي خود حكايت از جهان بيني و تعهد او ميكند. ام مسئول در برابر كه ؟ در برابر خودش يا اثرش يا خوانندگانش ؟ نوشتن يعني چيزي را به كسي گفتن. اين چيز در رمان همان واقعيت است. اما واقعيت چيست ؟ و چون گفته يا نوشته شود به چه صورت در مي آيد ؟ جهان چون از رهگذر واژه ها به صورت داستان يا شعر در آيد ديگر عين همين جهان نيست كه مي بينيم بلكه هم اين جهان است و هم جهاني ديگر . يا همين جهان است كه از جاي خود به در آمده معلق مانده و مورد سوال قرار گرفته است. ادبيات جهان را تغيير نمي دهد بلكه آن را استيضاح و مواخذه مي كند و از اين رهگذر مقدمات تغيير آن را فراهم مي كند .