درباره‌‌ی وسعت یا عمق (چرا در جهانی تخصص‌گرا از شاخه‌ای به شاخه‌ای پریدن بهتر است)

بسيار شنيده‌ايم که مي‌گويند اگر مي‌خواهيد مهارتي را بياموزيد، اگر مي‌خواهيد نوازنده‌اي ماهر شويد، يا در هر کاري سرآمد شويد، بايد از سنين کم شروع کنيد، تمرکزتان را تماماً وقف آن کار کنيد و ساعات زيادي را به تمرين هدفمند اختصاص دهيد. اگر سرسري کار کنيد و دست نجنبانيد و متمرکز و مستمر کار نکنيد، هرگز به جايي نخواهيد رسيد و ديگران گوي سبقت را از شما مي‌ربايند. در يک کلام، براي موفقيت بايد متخصص شويد. اما ديويد اپستين، در تحقيقي طولاني و روشمند، مسير موفقيت بسياري از ورزشکاران، هنرمندان، مخترعان و دانشمندان را بررسي کرده و به نتيجه‌اي خيره‌کننده‌ رسيده است: در اغلب زمينه‌ها، به‌خصوص حوزه‌هاي پيچيده و پيش‌بيني‌ناپذير، کاميابي از آن متفنن‌هاست نه متخصص‌ها. متفنن‌ها به جاي تمرکز بر يک حوزه، از اين شاخه به آن شاخه مي‌پرند؛ آن‌ها راهشان را دير پيدا مي کنند، اما خلاق‌تر و چابک‌ترند و راه‌حل‌هايي را مي‌بينند که از چشم همتايان متخصصشان پنهان مي‌ماند. اپستين در اين کتاب ماجراهاي متعدد و دور از انتظاري از پيروزي‌ها و شکست‌ها نقل مي‌کند و راهنمايي‌مان مي‌کند که چطور بي‌آنکه سردرگم شويم و عمري را به بطالت بگذرانيم، جهانمان را وسعت ببخشيم و توانايي‌هايمان را پرورش دهيم. اين کتاب شما را براي رسيدن به موفقيت همراهي مي‌کند.

آخرین محصولات مشاهده شده