حالا گردونه چرخيده و نوبت رسيده است به فصل اشتراک شعر با سينما نقطه اي معنادار که قلاب بسياري از شاعران را به جهان سينما آويخته و سينماگران زيادي را پايبند جهان شعر کرده است و ما در اين پرونده کوشيده ايم به گوشه و کنار اين دنياي مشترک سرک بکشيم از همين بابت سراغ هنرمنداني رفتيم که در اين هواي آميخته از دو رسانه ي شعر و سينما تنفس مي‌کرده اند و مي‌کنند منتقدان اين دو حوزه در يادداشت‌هايي درباره ي هنرمنداني که سال‌ها در اين زمينه فعاليت کرده اند نوشته اند و پيوند ميان شعر و سينماي افرادي مانند فريدون رهنما، محمدرضا اصلاني هوشنگ آزادي ور و... را رصد کرده اند تا جهان بيني و فرم آثارشان را موشکافي کنند. در يادداشتي ديگر مستندهايي را که از پرتره ي شاعران ساخته شده با نگاهي نقادانه بررسي کرده اند. همچنين، سراغ اصطلاحي بسيار پرتکرار و از قضا تا حدي ماجرا ساز رفتيم تا درباره ي باور منتقدان سينما کنجکاوي کنيم و از عبارت «سينماي شاعرانه» بيشتر بدانيم عده اي باور دارند اين اصطلاح دچار لغزشي در معناست که گفتمان مشخصي نمي سازد و پايه ي نظري درست ندارد. عده اي نيز آن را نظريه مند کرده اند و از آن مفهومي مشخص را منظور مي‌کنند فارغ از اين مناقشات آنچه مسلم است فضاي گفت و گويي است که پديد مي‌آيد و مي‌توان به آن ورود کرد تا به جهان چند معناي شعر سينما قدمي نزديک تر شويم.