واگنر را مي‌توان از آن دسته نوابغي دانست كه پايه‌هاي جهان ديروز را به‌لرزه درآوردند و اساس جهان فردا را به سوي ويراني و سپس ساختي جديد هدايت كردند. او عميقا بر سازندگان دنياي نوين اثر گذارد و فلسفه‌اي كاوشگر را در بطن هنر بنيان نهاد. تاثير واگنر بر نيچه در جهت داشتن نگاهي ديگرگون به جهان انكارناپذير است. رويكرد يهودستيزانه و ناسيوناليستي از يك‌سو و موسيقي ساختارشكن و جنجال ‌برانگيز وي او را به شخصيتي بحث‌انگيزبدل ساخته است. وي مفهوم اسطوره در هنر را بسيار پيش از قوم‌شناس نوين، كلود لوي - استراوس در آثار خويش به ‌كار گرفت؛ در اپراهاي او به روانشناسي پرداخته شده، پيش از آن‌كه اين مبحث در جهان پديد بيايد و رويكرد نوين او به مقوله‌ي هنر نه تنها بر موسيقيدان‌ها بلكه بر نويسندگان، نقاشان و نمايشنامه‌نويسان نسل‌هاي پس از او تاثير بسيار داشت و احتمالا چندان زياده‌روي نخواهد بود اگر بگوييم در‌واقع، واگنر «هنر مدرن» را پديد آورد.