صداي انفجار آمد. آتش روشني داشت مي‌سوخت، شغله‌هايش ترق‌ و ‌ترق مي‌كردند و باز هم سوخت بيشتري مي‌خواستند و طمع نابود كردن داشتند. هركدام از زبانه‌هاي آتش بخشي از دانشمان را از ما مي‌گرفت. شعله‌هاي آتش، ايده‌ها و قصه‌ها و همان ته‌مانده‌ي آزادي را كه خيال مي‌كرديم براي خودمان دست‌و‌پا كرده‌ايم، نابود مي‌كرد. كلمات در آتش مي‌سوختند و احساس مي‌كردم با سوختنشان قلبم تكه‌تكه مي‌شود.