هيوم از دو بابت تجربه گراست نخست، فلسفه را علمي تجربي مي‌شمرد .... روش تجربي همان است که دستاورد والاي نيوتن بر آن استوار است ..... هيوم را در حدي معقولانه کسي مي‌شناسند که روياي نيوتن بودن در علوم اخلاقي يعني انساني در سر دارد...... هيوم ميکوشد نشان دهد که جزئيات پيچيده‌ي زندگي فکري‌ما چگونه از تطبيق با قوانين تداعي از عناصر نخستين آن يعني اتم‌هاي انديشه سرچشمه مي‌گيرد که او آنها را تأثرات (انطباعات) و تصورات مي‌خواند .... دوم او به مفهومي خودماني‌تر تجربي است. هيوم بر آن است که همه‌ي مواد خام انديشه‌ها و باورهاي‌ما از تجربه، تجربه‌ي حسي و تجربه‌ي گذشته نگرانه، سرچشمه مي‌گيرد. در واقع اين اصل را هم‌چون ملاکي براي معني به کار مي‌بندد. انديشه‌هاي ما بدون محتوا و کلمات ما بدون معناست مگر آن که با تجربه پيوند داشته باشد.