مادرِ شاغل بودن سخت است. از يک فرد مي‌خواهيد که دو کار چالش‌برانگيز را به‌خوبي انجام بدهد، آن هم در دنيايي که مدام در حال حرکت است. مانند هر کار سخت ديگري، مقداري خستگي، استرس، و ترديد به خود -احساس کلي کلافه شدن- اجتناب‌ناپذير است. اما هرچه بيشتر بتوانيد مسير خود را تعيين کنيد، تصميمات قاطعانه‌ي هماهنگ با آن بگيريد، به عملکرد خود اطمينان داشته باشيد و از مسير لذت ببريد، شما، حرفه‌تان و خانواده‌تان بهتر خواهيد بود. از زنان انتظار داريم طوري کار کنند که انگار فرزندي ندارند و طوري فرزندانشان را بزرگ کنند که گويي کار ندارند. به همين دليل، زنان احساس گناه مي‌کنند? گناه به خاطر کار کردن و کار نکردن، مرزهاي مبهم بين زمان کار و زمان خانواده، شنيدن نصفه‌نيمه‌ي داستان‌هاي روزانه‌ي فرزندان يا از دست دادن زمان‌هاي معنادار با آن‌ها مي‌تواند مادران را به اين احساس برساند که در حال شکست خوردن هستند. به نظر مي‌رسد اين وضعيت برنده‌اي ندارد و تشديد‌کننده‌ي احساساتي چون کلافگي، خستگي و شکست‌خوردگي است که مي‌تواند منجر به فرسودگي شغلي شود.