بعضي‌ها فکر مي‌کنن جهانگردها از اول جهانگردي کرده‌ان، اما خيلي‌هاشون از همون محله، شهر، استان و کشور خودشون شروع کردن و از هر فرصتي براي ياد گرفتن و تجربه کردن استفاده کردن! همسفر ژورنالي است که ذهن شما را براي برنامه‌ريزي سفر آماده مي‌کند و به شما اين فرصت را مي‌دهد که خاطرات سفرتان را در صفحه‌هايي با طراحي مربوط و جذاب بنويسيد و با استيکرهايي با محتواي سفر تزيين کنيد و در اين کار حسابي خلاق باشيد. در ابتداي اين دفتر افراد ايراني مشهوري که عمرشان را در راه سفر کردن در داخل و خارج ايران گذاشته‌اند، خاطره و تجربه‌هاي شخصي‌شان را با شما در ميان مي‌گذارند؛ افرادي مثل مسعود ضابطيان، علي‌ومونا، مهسا نعمت، ممليکا و خود نويسنده الاهه عسکري. از متن کتاب در سفرم به کشور کنيا سي همسفر همراه خودم داشتم که همه از خستگي دوران کرونا به اين سفر پناه آورده بودن. از مسافرها زندگي دو نفرشون با بقيه فرق داشت، از اين نظر که خيلي کم سفر کرده بودن و تجربه نداشتن. ازشون سؤال کردم چرا کم سفر مي‌کنين؟ گفتن به‌خاطر غذا و خوراکمون، چون نمي‌تونيم غذاهايي جز غذاهاي خودمون رو بخوريم و هميشه چمدون‌هامون پر از کنسروه و به‌سختي توي هتل‌ها گرمشون مي‌کنيم. به خودم گفتم بايد توي همين سفر يه تغيير بزرگ در زندگ‌يشون ايجاد کنم. بعد فهميدم نه‌تنها در غذا خوردن، بلکه در جنبه‌هاي ديگ? زندگي هم اهل ريسک نيستن. پس سفر بهشون خيلي خوش نمي‌گذره. بهشون گفتم: «مي‌شه فردا برنام? غذايي‌تون با من باشه؟ » خيلي رک گفتن: «نه، تو همه‌چي رو امتحان مي‌کني و ما پايه نيستيم.» گفتم: «باشه، پس بازي مي‌کنيم و براش جايزه مي‌ذاريم! اگه من بردم شما بايد فردا ناهار و شام با من باشين، و اگه باختم اين خواسته رو فراموش مي‌کنم...»