جوديت باتلر معتقد است خشونت‌پرهيزي درواقع موضعي اخلاقي در ميانه‌ي ميدان سياسي است؛ اما اغلب به اشتباه عملي منفعلانه يا اخلاقي فردگرايانه براي پرهيز از مواجه با اشکال موجود قدرت تعبير مي‌شود. او مي‌کوشد نشان دهد که اخلاق خشونت‌پرهيزي تنها زماني معنا پيدا مي‌کند که با مبارزه‌اي سياسي و گسترده براي برابري اجتماعي پيوند خورده باشد. باتلر با تکيه بر نظريه‌هاي فوکو، فانون، فرويد و بنيامين نشان مي‌دهد که چگونه ممنوعيت خشونت معمولاً شامل جان‌هاي «در خور سوگ» نمي‌شود و چگونه «توهم‌هاي نژادي» خشونت‌هاي دولتي و رسمي را توجيه مي‌کنند. اين جنبش‌ها ادعاهاي اخلاقي خود را بر مبناي درک وابستگي متقابل زندگي‌ها و ارتباط آن با برابري اجتماعي و سياسي شکل مي‌دهند. باتلر در نيروي خشونت‌پرهيزي از ما مي‌خواهد تا درباره‌ي اخلاق مقاومت بازنگري کنيم و امکانات بالقوه‌ي خشونت‌پرهيزي را در مواجهه با بي‌عدالتي‌هاي نظام‌مند توضيح مي‌دهد. تحليل تيزبينانه‌ي باتلر از خشونت‌پرهيزي چهارچوبي حياتي براي درک پيچيدگي‌هاي اعتراض و همبستگي در دنياي امروز ارائه مي‌دهد.