ما به شيوه‌هاي خاص و نامتعارفي توجه و جلب توجه مي‌کنيم. به هر چيز و هر کسي توجه نمي‌کنيم؛ مشتاق هر کسي نيستيم؛ فقط افراد، تصاوير، چيزها، نقش و نگارها، ريتم‌ها و واژه‌هاي خاصي هستند که ما را تحت‌تاثير قرار مي‌دهند؛ در واقع به گفته شوستر، نکته حيرت‌انگيز رفتار گزينشي و انسجام شخصيتي ما هرچند در خفاست. گويي چنانچه امکانش را داشتيم همه چيز را درباره خود به هم متصل مي‌ساختيم. به هر حال اين همان رگه‌هاي ديوانگي ماست که از طريق چيزهايي که- چه آگاهانه و چه ناخودآگاه- به آنها توجه مي‌کنيم و توجه‌مان را جلب مي‌کنند سبک و شخصيتمان و اين خود مرکبمان را شکل مي‌دهد.