احمدد سيف در مجموعه گفت‌وگوهاي اين كتاب مي‌كوشد تحليلي كل‌نگرانه و ساختاري از اقتصاد ايران، از عصر مشروطه تا دوران كنوني، عرضه كند، تحليلي كه ريشه در نگاه او به مقولاتي چون اقتصاد، سياست، عدالت و مالكيت دارد، تحليلي كه به قول خودش برآمده از دغدغه‌مندي نسبت به ايران و تلاش براي فهم بهتر تنگناهاست. سيف با ارائه‌ي تحليلي طبقاتي از ايران در عصر مشروطه بيماري‌هاي اقتصاد ايران در قرن نوزدهم را برمي‌شمارد و نقش عواملي همچون استبداد و سركوب سياسي را بر مالكيت و انباشت سرمايه بررسي مي‌كند. او استدلال مي‌كند كه رضاشاه همان سياست ناصرالدين شاهي را ادامه داد و تجددطلبي قلابي حكومت او نمي‌توانست پايدار باشد. او شرح مي‌دهد كه چرا و چگونه در سه سال صدرات مصدق واردات كاهش و صادرات غيرنفتي افزايش يافت. در ادامه سخن از سوء سياست‌هاي تعديل ساختاري و خصوصي‌سازي مي‌رود كه طبق نسخه‌ي صندوق بين‌المللي پول در ايران اجرا شد. در بررسي رابطه‌ي اقتصاد بازار و دموكراسي استدلال مي‌شود كه نمي‌توان اين دو را باهم يكي دانست. در ادامه، عوامل پيدايش ركود تورمي بررسي مي‌شود و اين‌كه چه نقدهايي بر راه‌حل اقتصاددانان جريان اصلي - نئوكلاسيك‌ها - براي مقابله با اين پديده وارد است. خصوصي‌سازي در ايران، سياست‌هاي ارزي كشور و سرنوشت برخي بنگاه‌هاي اقتصادي خصوصي شده از مباحث ديگري است كه به آن‌ها پرداخته مي‌شود.