نوجواني در بسياري از فرهنگ‌ها مفهومي متأخر و جديد است. در هر کجا که کودک پس از بلوغ در معرض پذيرش نقش‌هاي اجتماعي قرار گيرد و يک شبه تبديل به بزرگسالي شود که انتظارات فراواني از او مي‌رود، وقفه‌اي به نام «نوجواني» ميان کودکي و بزرگسالي تعريف نشده است. اما يافته‌هاي عصب‌شناسان از نقش تعيين‌کننده نوجواني در روند تکامل مغز حکايت دارند. پديده نوظهور «نوجواني کش‌آمده» نيز باعث شده است امروزه نوجواني بازه‌اي حدود 10 تا 23سالگي را شامل شود و در کانون توجه بسياري از محققان قرار گيرد. در تقابل با رويکردهايي که نوجواني را دوره بحران يا گذار مي‌پندارند، و در اين نکته مشترک‌اند که بايد هرچه سريع‌تر و با کمترين آسيب از اين دوره گذر کرد، رويکردهاي ديگري هم هستند که با اعتماد به انسان و مراحل رشد او، نوجواني را «سن فرصت‌ها» قلمداد مي‌کنند و بر ظرفيت‌هاي منحصربه‌فردي تأکيد دارند که اوج شکوفايي‌شان در سال‌هاي نوجواني است. کتاب ادواري «نوجهان» دفتر نخست خود را به جستارهاي بيش از ده کارشناس از حوزه‌هاي مختلف اختصاص داده است تا نگاه آنان را به پديده چندوجهي و پيچيده نوجواني منعکس کند.