به رغم وجود پينوشه گاهي هم به خاطر وجود پينوشه زندگي ادامه داشت.» يازده سپتامبر برج بلند دموکراسي فروريخت سپتامبر 1973 بود و آريل دورفمن متحد جوان و چپگراي رئيس جمهور آلنده براي سومين بار در زندگي اش موطنش را از دست مي داد گروه مقاومت امر کرده بود که براي زنده ماندن و اسير نشدن در سياه چاله هاي ژنرال پينوشه شيلي را ترک کند. نشخوار رؤياها با صداقتي مثال زدني مسير پرتلاطم دوام آوردن يک مخالف سياسي را بيرون از مرزهاي موطنش روايت مي کند؛ تلاش براي روي آب ماندن صداي اسيران شيلي شدن و نمايش دادن عواقب پيچيده ي انقلاب و ستمگري دورفمن در اين کتاب با چيره دستي ما را به ژرفناي سفر رنج آور يک تبعيدي مي برد و براي اولين بار پيامدهاي آوارگي اديسه وارش را بازگو مي کند و دريچه اي مي گشايد به روي اينکه چطور ميتوان صداي مردمان خاموشي شد که گرفتار در چنگال بدسگالان روزگارند. سفرنامه اي پراندوه و خوش ساخت از ماجراي گريز از شيلي پس از کودتاي پينوشه و سال ها حسرت بازگشت به خانه در دوران تبعيد اثري ژرف که هم زمان ما را از درون تخريب مي کند و مي سازد.