ادوارد ويلسون آموخته‌هايش از کارراهه حرفه‌اي و عصاره 60 سال تدريس خود را در نامه‌هايي براي نسل‌هاي پس از خويش بازگو مي‌کند. از خاطرات پيشاهنگي خود در دوره نوجواني،‌ آن زمان که دل‌مشغول مورچه‌ها و پروانه‌ها بوده، مي‌آغازد و 21 نامه را با داستان‌هايي از زندگي خويش پيش مي‌برد. از انگيزه‌هايش براي زيست‌شناس شدن مي گويد و از کاميابي‌ها و ناکامي‌هاي مسيري که پيموده است. در زمانه‌اي که بقاي ما بيش از پيش به درکمان از علم گره خورده، ويلسون بر آن است که موفقيت در عرصه علم چندان به هوش سرشار يا مهارت رياضي مربوط نيست و مهم اشتياق و ممارست در يافتن و حل مسئله است. او مي‌کوشد خوانندگان کتابش را متوجه عشق به خلاقيت علمي کند و احترام آنان را به جايگاه کوچک انسان در زيست‌بوم سياره برانگيزد.