نظريه ناخودآگاه جمعي جزو آن دسته از نظرياتي است كه مردم در نگاه اول آن را عجيب مي‌پندارند، اما خيلي زود آن را مي‌پذيرند و از آن به عنوان مفهومي شناخته شده، استفاده مي‌كنند. به طور كلي اين مساله در مورد ناخودآگاه نيز صدق مي‌كند. پس از آنكه گمانه‌زني‌هاي فلسفي درباره ناخودآگاه، كه بيشتر توسط كاروس و ون هارتمن ارائه گرديد، به دليل پيدايش جريان‌هاي گسترده ماترياليسم و تجربه‌گرايي ناديده گرفته شد، و تقريبا هيچ اثري از آن‌ها بر جاي نماند، اين مفهوم اندك اندك وارد حيطه روانشناسي باليني نيز گرديد. كلمه «كهن الگو» در زمان فيلو يودائوس، براي اشاره به image dei (تصوير خدا) در انسان به كار مي‌رفت.