آنچه كه در اين كتاب آورده‌ام حاصل بيش از چهل سال تلاش خود در راه مطالعه، پژوهش و تدريس نمايشي با عنوان مايم است. مايم را از مارسل مارسو آموختم. او در سال 1352 سفري كوتاه به ايران داشت و در چند سالن نمايشي به ايفاي قطعاتي از مايم پرداخت. ملاقات من با ايشان در دانشكده هنرهاي دراماتيك بود، كه در آنجا در رشته بازيگري و كارگرداني تئاتر تحصيل مي‌كردم. مارسو در كلاس ما به تفسير ميم پرداخت و به عنوان نمونه، قطعات كوتاهي اجرا كرد. من شيفته كار او شدم و از آن پس به مطالعه و ممارست بيشتر در حيطه تخصص او پرداختم. اينك بيش از سه دهه است كه در سطح دانشگاهي به تدريس دقايق و ريزه‌كاري‌هاي ميم اشتغال دارم. ميم نمايشي است خاص كه بر اساس مهارت‌هاي فني منحصربه‌فرد شكل مي‌گيرد. ميم همان پانتوميم نيست. بين اين دو شكل نمايشي، تفاوت‌هاي قابل ملاحظه‌اي وجود دارد. از نمايش‌هايي كه به ميم نزديك‌اند، اما در اصل از آن فاصله دارند، مي‌توان از نمايش بي‌كلام و لال‌بازي نام برد. هر يك از اين نمايش‌ها، تعريف و ويژگي‌هاي خود را دارا هستند. پيش از مطالعه جزئيات ميم، لازم است به طور اجمالي به بررسي نمايش‌هاي نزديك به آن پرداخته شود. در پايان، اضافه مي‌كنم اگر تجربياتي در زمينه بازيگري صحنه داريد، تجربه ميم را هم به آن اضافه كنيد تا نسبت به ساير بازيگراني كه تجربياتشان محدود است، سرآمد باشيد. براي همه علاقمندان و تلاش‌گران هنر بازيگري صحنه، آرزوي توفيق دارم.