طي شش دهه ي اخير، موج مهاجرت با انگيزه هاي متفاوتي جريان داشته؛ از تحصيل و کسب دانش در دنياي پيشرفته و با ثبات در دهه ي پنجاه گرفته تا وقوع انقلاب و جنگ و ناامني ناشي از اين دو در دهه ي شصت، از ضرورت کادر سازي براي بازسازي کشور و همزمان گسترش تنش هاي سياسي و اجتماعي داخلي از سوي جنبش هاي اجتماعي در دهه ي هفتاد تا مهاجرت مغزها و جذب گسترده ي دانشجويان توسط مراکز علمي و دانشگاهي جهان و نيز تنش هاي پس از انتخابات 1388 در دهه ي هشتاد؛ از افزايش بي رويه ي فقر، بيکاري، حاشيه نشيني، تورم در دهه ي نود تا وقوع شورش هاي گسترده ي اجتماعي در آغاز قرن جديد که به موج جديدي از مهاجرت زنان، جوانان، دانشجويان و نخبگان منجر شده است. نتايج پيمايش رصد خانه ي مهاجرت ايران در بهار و تابستان 1401 نشان مي دهد شيوه ي حکمراني و مملکت داري، بي ثباتي اقتصادي و فساد نهادينه شده در کشور، تحريم، نوسان قيمت ارز، تورم و شرايط اقتصادي از مهم ترين دلايل مهاجرت در ايران کنوني است. طبق اين پيمايش، بيش از شصت درصد همه ي گروه هاي حاضر در نظرسنجي اين مؤسسه، غير از گروه پزشکان و پرستاران، تمايل زياد و خيلي زياد به مهاجرت دارند. اين ميل در ميان کارکنان، مديران مياني و همچنين کارآفرينان و مديران ارشد در حدود هفتاد درصد است. در اين کتاب، تلاش شده است عوامل و علل منجر به خروج نخبگان علمي، ورزشي، هنري، اقتصادي، حوزه هاي فناوري و پزشکي از کشور شناسايي و اولويت بندي شوند و نيز سياست ها و راهکارهايي براي جلوگيري از پديده ي مهاجرت نخبگان ارائه شود.