عناصر اصلي يك باغ خشك ژاپني اندك‌اند؛ سنگ، شن، خزه. اين باغ‌ها كه همزمان يك ماتريس حساني، يك شكل نمادين و يك تئاتر حافظه هستند، ريزه‌كاري‌هاي زيبا و مهارتي دقيق را به نمايش مي‌گذارند. اما مينيماليسم ظاهري آن‌ها پيچيدگي واقعي را پنهان مي‌كند. در كتاب منظره‌هاي ذن الن اس وايس خوانندگان را به سفري هيجان‌انگيز در اين مكان‌هاي بديع مي‌برد و توضيح مي‌دهد كه چگونه بايد بر اساس بازي مقياس، محيط و فصل‌ها، و همچنين در ارتباط با ساير هنرها به باغ‌هاي ژاپني نزديك شد و آن‌ها را به عنوان مناظر زنده و نه طرح‌هاي انتزاعي آشكار كرد.