اين كتاب نخستين متن اساسي در ارائه يك بررسي جامع از علوم‌شناختي در معناي كامل آن است. رويكرد ويژه هره به علوم ‌شناختي، رويكردي تركيبي است: ميان دو قطب اصلي موجود در علوم ‌شناختي، يعني رويكرد گفتماني محض از يك‌سو و رويكرد عصب زيست‌شناختي محض از سوي ‌ديگر، رويكردي ميانه وجود دارد كه در آن سه دستور زبان شخص‌بنياد، اندام‌واره‌بنياد و ملكول‌بنياد با يكديگر همساز مي‌شوند. دست آخر، نشان مي‌دهد كه اين برنامه پيشنهادي چگونه مي‌تواند با نمونه‌ها و مسائل انضمامي و ملموس رو‌برو شود و در كجا از رويكردهاي رايج فاصله مي‌گيرد.