مهم‌ترين جايگاه موسيقي، بستر فرهنگ اقوام است. فرهنگ صورتي از انديشه است كه گونه‌اي از آن، هستي را در قالب موسيقي پديدار مي‌سازد. موسيقي بازتاب دروني‌ترين وابستگي‌هاي فرهنگي هر قوم است كه با انتزاعي‌ترين زبان هنري، ويژگي‌هاي قومي را در قالب فرهنگ اقوام بخشي از كار تجسسات موسيقي‌شناسي قومي است. اين كتاب كوشش كرده است تا نمونه‌هايي مهم از نظريات و فرضيه‌هاي موسيقي‌شناسي قومي را كه از شاخه‌هاي مردم‌شناسي، زبان‌شناسي، جامعه‌شناسي، قوم‌نگاري و غيره بهره برده است. به اختصار توضيح دهد. در جاي جاي كتاب ـ به ضرورت ـ به نياز آموزش و كاربرد آن فرضيه‌ها براي شناخت موسيقي ايراني اشاره شده است.