چنان که علاقه مندان به آثار آدورنو به خوبي مي دانند، درکي که آدورنو در فلسفه خويش به خواننده ارائه مي ‌کند تحت تأثير تأملات وي در خصوص منطق موسيقايي شکل گرفته است، و به کمک همين واقعيت مي توان بسياري ازمؤلفه هاي اصيل نظريه او را بهتر فهميد. «مقدمه اي بر جامعه‌ شناسي موسيقي» از اين بابت از اهميت شاياني برخورداراست که سنگ‌ بناي رويکرد کلي آدورنو نسبت به موسيقي و فلسفه را مي‌توان در آن مشاهده کرد. کتاب از دوازده فصل و يک پس گفتار در خصوص جامعه‌ شناسي موسيقي تشکيل شده است: انواع شنونده‌هاي موسيقي، موسيقي سبک (يا مردم‌ پسند)، کارکردهاي موسيقي در جامعه بورژوايي، طبقات و قشربندي‌ ها، اپرا، مؤلفه ‌هاي ملي در موسيقي، نقش موسيقي مدرن (يا آوانگارد)، و بحث ميانجي‌گري همگي از جمله محورهايي هستند که آدورنو به کمک آن­‌ها تلاش کرده است پرسش‌هاي ثمربخشي پيش روي جامعه‌ شناسي موسيقي بگذارد تا راهنماي کار پژوهشگران در اين حوزه باشند.