مجموعه «انديشه‌هايي در روان‌كاوي» به مفاهيم روان‌كاوانه مي‌پردازد و ارتباط آنها را با زندگي روزمره، و قابليت استفاده از اين مفاهيم در درك ماهيت جامعه و فرهنگ انساني را تبيين مي‌كند. احساس گناه تجربه‌اي منحصرا انساني است، و يكي از بن‌مايه‌هاي اصلي كاوش در تصورات انسان است، و از گذشته و تراژدي‌هاي يوناني گرفته تا تيتر اخبار مربوط به زمانه ما درباره محكوميت قاتلان و كساني كه با كودكان بدرفتاري كرده‌اند حضور دارد. احساس گناه در دنياي واقعي خطاهاي اخلاقي براي حفظ پيوستگي جامعه ضروري به نظر مي‌رسد، اما بسياري از افراد هم احساس گناهي را تجربه مي‌كنند كه بر اساس ارزش‌هاي خودآگاهانه آنان قابل توجيه نيست. اين احساسات از كجا مي‌آيند؟ از ديدگاه روان‌كاوي، اين شكل روان‌نژندانه احساس گناه از دوران كودكي و احساسات ناخودآگاه دوسوگراي كودك نسبت به بازنمايي دروني نمودگارهاي والديني او منشأ مي‌گيرد. به يك تعبير، احساس گناه وقتي اتفاق مي‌افتد كه احساسات ناخودآگاه جنسي، پرخاشگرانه و ويرانگر كودك با ترس از نابود كردن منبع عشق و امنيت او در تعارض قرار مي‌گيرند. نويسنده اين كتاب انديشه‌هاي روان‌كاوانه مرتبط با احساس گناه را توضيح داده، و در ادامه حالات ذهني ناشي از احساس گناه روان‌نژندانه در دوران بزرگسالي، و تأثير آن بر جامعه و فرهنگ را تبيين مي‌كند.