هر چند اين كتاب آشكارا حاصل تجربه‌ي شخصي ماست آن را همچنين بخشي از گفت و گويي ملي درباره‌ي دل‌مشغولي پايان زندگي مي‌بينيم . همه مي‌خواهند از بهترين خدمات درماني ممكن بهرمند شوند و ميان دوستان و خانواده‌ پشتيباني عاطفي پيدا كنند تا مرگي بي‌درد داشته باشند. حتي با امتياز‌هاي پزشكي و اجتماعي ‌مان باز هم نمي‌توانيم از درد و ترس مرگي كه به استقبالمان مي‌آيد در امان باشيم. ما مثل بقيه مي‌خواهيم كيفيت عمر باقي‌مانده‌مان را حفظ كنيم در حالي كه با روندهاي درماني‌اي مدارا مي‌كنيم كه گه‌گاه طاقتمان را طاق مي‌كنند. چقدر مي‌خواهيم تحمل كنيم تا زنده بمانيم؟ چطور مي‌توانيم با كمترين درد ممكن به پايان زندگي برسيم؟ چطور مي‌توانيم به نحوي برازنده دنيا را به دستان نسل بعدي بسپاريم؟