از شکست در نبرد با روسيه (1768-1774) تا ناکامي در جنگ جهاني اول که نهايتا به فروپاشي امپراتوري عثماني، انعقاد عهدنامه‌ي لوزان (1923) و تأسيس جمهوري ترکيه منتهي شد، مسئله‌ي شرق همواره در کانون روابط اين امپراتوري با قدرت‌هاي بزرگ اروپايي و همچنين اقوام و ملت‌هايي قرار داشت که براي دستيابي به استقلال سر به شورش برمي‌داشتند. هر گوشه از سرزمين‌هاي تحت‌سلطه‌ي امپراتوري عثماني که قدم در راه جداسري برمي‌داشت، در پي آن قدرت ‌هاي بزرگ اروپايي از اين آب گل ‌آلود ماهي مي‌گرفتند و توان نظامي و سياسي خود را وسيله‌ي گسترش دامنه‌ي نفوذ قرار مي ‌دادند. در تمام وقايعي نظير ظهور جنبش استقلال يونان، شورش محمدعلي در مصر، جنگ کريمه و قيام اسلاوها در بالکان، عثماني همواره تا آستانه‌ي سقوط پيش مي‌رفت و تنها با اتکا به مداخله‌ي قدرت‌هايي کمر راست مي‌کرد که در رقابت با يکديگر و براي حفظ توازن قوا بقاي حيات «باب عالي» را مرجح مي‌دانستند. بااين‌حال، ائتلاف عثماني با قدرت‌هاي مرکزي در جريان جنگ جهاني اول اشتباه محاسبه‌ اي بود که ختم کار را رقم زد و به عمر «پيرمرد بيمار اروپا» خاتمه داد. اثر حاضر يک جلد از مجموعه‌ي «کارگاه تاريخ» است. اين مجموعه‌ به ‌پشتوانه‌ي تحليل‌هاي دقيق و اسناد معتبر، پرتوي تازه بر رويدادهاي مهم و مناقشه‌برانگيز جهان، از اوايل عصر مدرن تا امروز، مي‌اندازد. اين کتاب‌ها بيش از پنج دهه منبع اساسي دانشجويان و پژوهندگان تاريخ بوده است که اينک به‌تدريج در اختيار خوانندگان فارسي‌زبان قرار مي‌گيرد.