سال 1996، پيش از انتشار مزاح بي‌پايان، جامعه ‌ي ادبي آمريکا مهياي انتشار رماني سترگ بود؛ رماني جاه‌ طلبانه که نويسنده‌ي آن خودش هم فکر نمي‌ کرد کسي آن را بخواند. اما خواندند. با وجود پيچيدگي نثر غني آن، نوآوري هاي بي‌شمار والاس و شخصيت‌ هاي متعدد، در عرض يک سال بيش از 400هزار نسخه از آن به فروش رفت. سال 2005 به فهرست 100 کتاب برتر انگليسي ‌زبان مجله‌ي تايم، از سال 1923 تا آن زمان، راه پيدا کرد و والاس ‌شناسي شاخه اي جدي در تحقيقات دانشگاهي شد. مزاح بي ‌پايان کاوشي همه ‌جانبه است درباره ‌ي لذت‌ ها، وسواس ‌ها و گره‌ هاي رواني انسان، در آستانه ‌ي قرن بيست‌ويکم. اثري است که بر شانه ‌هاي هملت، برادران کارامازوف و اوليس مي‌ايستد، از سنت ادبي آمريکا بهره مي ‌گيرد و چنان بلند پرواز مي ‌کند که سايه‌ اش، مثل اسلافش، تا نسل ها بر خوانندگان و نويسندگان مي ‌ماند. مجله‌ ي تايم مزاح بي‌پايان را در ليست 100 رمان انگليسي‌زبان برتر از سال 1923 تا 2005 قرار داد.