اکنون نشانه‌اي از درون جريان تاريک زمان سر برآورده است. سرنخي دقيق از اين که کسي پايان زندگي آلبر کامو را رقم زده است. در روز چهارم ژانويه 1960 کامو در راه برگشت به پاريس همراه ناشرش ميشل گاليمار و نيز آن و ژنين دختر و همسر گاليمار و همچنين سگشان در يک سانحه‌ي هولناک جان باخت. عموما مرگ آلبر کامو را تصادف تلقي مي‌کنند اما جوواني کاتلّلي به شواهدي دست يافته که نشان مي‌دهد ممکن است کامو به قتل رسيده باشد. کاتلّلي پس از سال‌ها تحقيق دقيق نشان مي‌دهد که چرا سران اتحاد جماهير شوروي سرسختانه در پي حذف آلبر کامو بوده‌اند. او پرسش‌هاي مهمي مطرح مي‌کند که ممکن است پس از سال‌ها معماي مرگ نويسنده‌ي شهير قرن بيستم را روشن کند: مأموران کاگ‌ب چطور از بازگشت کامو و هم‌سفرهايش باخبر شدند؟ تلفن کامو به منشي‌اش شنود شده بود يا ماريا کاسارس، معشوقه‌ي ابدي‌اش، با بي‌احتياطي مرگ او را رقم زد؟ آيا کامو از مرگ خود خبر داشت که در نامه‌اش به کاسارس قول داد که شب چهارم ژانويه سر وقت به شام برسد، «مگر اينکه در جاده اتفاقي بيفتد»؟