فقط شادمان و سرخوش زندگي كردن كافي نيست. مرگ هم كه پايان كار است بايد شادمانه باشد، چرا كه نه؟ مگر پايان‌دهنده درد و رنج‌ها و ناراحتي‌ها نيست، يا به عبارتي ديگر ادامه همان سرخوشي‌ها و شادكامي‌هاي دوران حيات نيست؟ «مرسو» در زندگي اگر پي به دست آوردن پول است، به اين خاطر است كه مي‌خواهد خوش و آسوده زندگي كند، به آرزوهايش برسد و شادمانه هم بميرد. افسوس كه اين آرزويي است كه نصيب همه‌كس نمي‌شود. خوشبخت آن‌هايي كه تا آخرين لحظه خوب و آسوده زندگي كرده‌اند و بعد در يك لحظه، بدون درد و ناراحتي، با حركتي كوتاه، از زندگي به قلمرو مرگ گام مي‌گذارند.
