محسن آزرم در پايان اين کتاب مؤخره‌اي مفصل نوشته که حال ‌و هواي اين اثر و دنياي گراهام گرين را براي خواننده قابل لمس‌تر مي‌کند. او درباره‌ «مرد سوم» نوشته است:« مرز خوبي و بدي، رفتارِ درست و نادرست، ايمان و بي‌ايماني و البته خيانت و وفاداري در داستان‌هاي گراهام گرين هميشه خط بي‌نهايت باريکي است که بايد در نهايت دقت از آن گذشت. و "مرد سوم" هم، مثل باقي داستان‌هاي او، روي همين مرز، روي همين خط بي‌نهايت باريک، اتفاق مي‌افتد و آدم‌هايش با اين‌ که از مهر و دوستي و چيزهايي از اين‌دست حرف مي‌زنند، به ‌وقتش گوي سبقت را در خيانت و نابودي يکديگر از هم مي‌ربايند و دست آخر آن‌ چه مي‌ماند حس ‌و حال يک بازنده‌ حقيقي است؛ آدمي که همه‌ چيز را باخته، همه‌ چيزهايي که به ‌نظرش حقيقي بوده‌اند، ناگهان، خرد شده‌اند و ريخته‌اند روي زمين و حالا با تماشاي اين تکه‌هاي خُرد شده و پراکنده، اين حقيقت رسواکننده، به گذشته‌اي فکر مي‌کند که شک دارد ارزشش را داشته است يا نه؛ به گذشته‌اي که،شايد، همه ما شک داريم ارزشش را داشته يا نه.