اروپاي شرقي در فاصله ي سال هاي 1948 تا 1954 يکي از خونين ترين ادوار خود را تجربه کرد. از پي اختلاف با تيتو، استالين به دستيارانش در کرملين فرمان داد سناريويي بنويسد که اندکي بعد در اروپا شرقي به روي صحنه رفت.هزاران تفر، از کارمندان دون پايه تا مقامات عالي لشکري و کشوري، به زندان افتادند و تا سر حد مرگ شکنجه شدند و سرانجام، در هم شکسته و رنجور و تهي از انسانيت، در پيشگاه قاضيان اين محاکمه هاي نمايشي ايستادند و متن هاي ازبر کرده اي را طوطي وار خواندند و سپس سر به تيغ جلاد سپردند يا روانه ي اردوگاه هاي کار اجباري شدند.اين نمايش شوم از آلباني آغاز شد و در لهستان به پايان رسيد و در اين ميان بازيگران در بلغارستان و مجارستان و چکسلواکي و روماني و آلمان شرقي نيز به صحنه آمدند. بدين سان استالين، اين صحنه گردان کبير، يکي از بزرگترين نمايش هاي قرن بيستم را پديد آورد، نمايشي مالامال از افسانه و دروغ و بهتان و وحشت و خون.