اين محاکمه را ما از شهادت دو مريد هم عصر سقراط مي شناسيم: افلاطون و گزنفون، که او هم يک «دفاعيه»ي سقراط نوشته است، و به قدر کفايت متفاوت با نوشته ي افلاطون. اين تفاوت بيشتر به دليل برتري ارزش هاي ادبي‌اش است تا ارزش هاي تاريخي‌اش. سه گفت‌و‌گويي که در اينجا گردآمده، سه نوشته‌اي هستند که با فايدون به آخرين روزهاي سقراط اختصاص پيدا کرده اند. محاکمه و محکوميتي که در پي‌آمد و مرگ اش را رقم زد و يک ماه بعد با نوشيدن جام زهر به انجام رسيد. سقراط دفاعيه يا آپولوژي را در برابر قاضي هايش بيان مي کند. افلاطون با احترام به شکل اين سخنراني و با احترام گذاشتن به محتواي محتمل آن، آن را با نوعي ستايش واقعي نسبت به استادش نوشته است. اوتيفرون کمي بعد از آپولوژي نوشته شد، آن هم با هدف به تصوير درآوردن تقواي واقعي و عميق سقراط و بيهودگي تهمت هايي که بر ضد او ابراز شده بود، سر آخر، کريتون است که اين تصوير فيلسوف را با نشان دادن احترام او به قوانين شهري که خود شاهد به وجود آمدن آن بود- يعني شهر آتن- کامل مي کند.