”اما اگر تنها خدا وجود دارد، همه‌ي مخلوقات مظاهر صفات او هستند: اي درويش! در آن وقت كه در خدمت شيخ‌المشايخ سعدالدين حموي بودم و در سايه‌ي تربيت وي مي‌باشيدم، شيخ فرمود كه جوهر اول صفات خداي است و شيخ اين‌مقدار بيش نفرموده ‌است، و مرا عجب‌ مي‌آمد و به‌ دشواري قبول مي‌كردم، و اين ساعت معلوم شد كه افراد موجودات جمله به يك‌بار مظاهر صفات خداي‌اند.” (متن، ص 357)