فردي آن آدمي بود که فکر مي‌کرد از همه بهتر است. دوست داشت درباره عضلات و توانايي‌هاي جسماني‌اش بزرگ‌نمايي کند. يک روز دوستش کارلوس از او پرسيد که مي‌خواهد با او بازي تعقيب و گريز (تگ) کند يا نه. فردي گفت: «باشه، اين که بايد آسان باشه.» روز بعد آن‌ها در باشگاه همديگر را ديدند. کارلوس شروع کرد به توضيح دادن قوانين بازي. فردي گفت که نيازي به اين کار نيست و بهتر است همين الان شروع کنند و وقت‌شان را با اطلاعات غيرضروري تلف نکنند. کارلوس گفت: «باشه» و روي جاي خود ايستاد تا اولين سرويسش را بزند. فردي مي‌خواست در اولين ضربه‌اش مهارت‌هايش را نشان دهد. ضربه‌اي به توپ زد که با چنين نيرويي از زمين به ديوار انتهاي زمين خورد و با قدرت بيشتر به سمت او برگشت. فردي نتوانست به موقع جاخالي دهد و توپ درست وسط زمين، درست به پيشاني‌اش خورد. بعد از پنج دقيقه ماساژ قلبي و تنفس دهان به دهان، کارلوس از دوستش پرسيد: «حالت خوبه؟» فردي بلند شد و از کارلوس پرسيد آيا شماره پلاک کاميوني که تازه به او زده بود را يادداشت کرده است يا نه.