«نيمه پر ليوان را ببين»؛ «حتما حکمتي در اين اتفاق وجود دارد»؛ «مثبت فکر کن»؛ «به چيزهايي که داري فکر کن»؛ «شادي يک انتخاب است» و ... اينها جملاتي هستند که از اطرافيان تان زياد شنيده ايد؛ در شرايطي که به احتمال زياد هيجانات و احساسات دشوار و چالش برانگيزي را در شما ايجاد کرده اند و لحظاتي سرشار از درد و رنج را تجربه کرده ايد. ما هر روزه تحت فشار قرار مي گيريم که مثبت باشيم؛ دائماً به ما گفته مي شود که کليد شادي حذف منفي ها - افکار و افراد منفي- است. حتي زماني که با بيماري ،فقدان جدايي و ساير چالش ها مواجه مي شويم فضاي کمي براي صحبت درباره احساسات واقعي مان و پردازش آن ها وجود دارد. اما اگر اين همه مثبت انديشي مثبت نگري مؤثر است پس چرا بسياري از ما مضطرب افسرده و خسته هستيم؟ همه ما مي دانيم که مثبت انديشي ارزشمند و براي سلامت روان بسيار مفيد است اما بايد بدانيد که مثبت انديشي چاقوي دولبه اي است که هم مي تواند مفيد باشد و هم مضر. وقتي مثبت انديشي به شکل افراطي و براي فرار از احساسات و هيجانات چالش برانگيز به کار رود سمي شده و به ضرر فرد عمل مي کند. مثبت نگري سمي تفکر مثبت را به صورت افراطي رواج مي دهد و با احساسات ناخوشايند مقابله نمي کند بلکه آنها را انکار و سرکوب مي نمايد.