هر كي به نوعي باهوشه. اما اگه بخواي يه ماهي رو براساس تواناييش در بالا رفتن از درخت قضاوت كني، اون ماهي ممكنه همه عمرش فكر كنه يه احمقه. الاي مي‌تواند خوب نقاشي كند، مي‌تواند همه چيز را در ذهنش به خوبي تصور كند، اما هميشه حقيقي را از همه پنهان مي كند:«او نمي‌تواند كتاب بخواند.» اما آقاي دانيلز معلم جديد الاي متوجه مشكل او مي‌شود. هوش زياد و خلاقيت بسيار الاي رامي‌بيند و مي‌فهمد مشكل او چيزي نيست جز«خوانش‌پريشي». او مي‌تواند به الاي كمك كند تا احساس عقب‌ماندگي و حماقت نكند و ديگر نه براي خودش دردسر تازه‌اي بسازد و نه براي ديگران.