چه زندگي شگفت انگيزي! بسيار شنيده‌ايم از سينماگران که در شرح و توصيف صحنه فيلم سازي مي‌گويند حال وهواي پشت صحنه به شکل مستقيم بر کيفيت فيلم تأثير مي‌گذارد. مي‌گويند اگر هنگام فيلم برداري فضاي خوش و مطلوب و پرطراوتي بر صحنه حاکم باشد به همان نسبت حاصلش هم فيلم خوبي اسـت. مثال هم مي‌آورند که سر صحنه فلان فيلم چه قدر خوش گذشته و نتيجه‌اش هم چه فيلم خوبي بوده. در مواردي هم البته راست مي‌گويند اما حتما پيش آمده که سر صحنه فيلمي به همه خوش گذشته ولي حاصل کار، لزوما فيلم خوبي نبوده است. برعکس، نمونه‌هاي فراواني وجود دارد که پشت صحنه فيلمي پر از رنج و زحمت بوده اما حاصلش فيلمي خوب يا حتي شاهکار بوده است. بسياري از سينماگران، روزهاي فيلم برداري را خوش ترين روزهاي زندگي حرفه‌اي‌شان مي‌دانند و البته برخي از کارگردان‌ها ساعت‌هايي را که در استوديو صرف تدوين و صداگذاري مي‌شود بيشتر (يا به همان اندازه!) دوست دارند. اين‌ها هم به هر حال پشت صحنه سينما و ساخته شدن فيلم است. هوشنگ گلمکاني