مسئله‌ خودكشي در جامعه‌شناسي و روان‌شناسي همواره يكي از مهم‌ترين موضوعات بوده و رفته‌رفته بر اهميت بررسي آن به عنوان يك معضل اجتماعي افزوده شده است. بسياري از پژوهش‌گران از قرن هفدهم به بعد آن ‌را مسئله‌اي اجتماعي تلقي و برحسب ‌آمار‌هاي موجود تجزيه و تحليل مي‌كردند. ماركس جوان در كتاب حاضر در راستاي انسان باوري خود در مقاله‌اي كوتاه و پرمغز به بررسي اين پديده‌ي اجتماعي مي‌پردازد و پرسش‌هاي فراواني را مطرح مي‌سازد كه سال‌ها بعد جامعه‌شناسان معروف به تحليل نظام‌مند آن مشغول مي‌شوند. اهميت اين نوشته نه تنها در بررسي مقوله‌ي خودكشي از سوي ماركس است بلكه ابعاد ديگري از انديشه‌ي او را نيز مطرح مي‌سازد كه به آن توجه نشده بود؛ ماركس، آرمان شهر باور بزرگ، اكنون به مسائل "عادي" و روزمره‌‌ي زندگي در نظام كنوني مي‌پردازد كه مستقيما بار فلسفي يا اقتصادي ندارند. بعد ديگر اهميت اين نوشته توجه ويژه‌اي است كه ماركس به مسئله زنان در جامعه‌ي پدرسالارانه‌ي معاصر نشان مي‌دهد كه اين هم از جنبه‌هايي است كه درسايه‌ي ماركس اقتصاددان و سياستمدار ناپديد شده بود.