مارسي دوست داشت هميشه شاد و خوشحال باشد. همه ي چيزي که از دنيا مي خواست همين بود. اما او يک عالمه حس هاي ديگر هم داشت که هميشه در بدترين زمان ممکن خودشان را نشان مي دادند ! آن ها هر روز صبح اول وقت به مارسي سلام مي کردند و در طول روز هم سايه به سايه دنبالش بودند. بعضي روزها مارسي کلافه مي شد و دلش مي خواست از دست همه ي آن ها قايم شود! اما يک روز صبح که از خواب بيدار شد ،هيچ کدام از احساساتش نبودند تا به او صبح به خير بگويند. يعني احساساتش کجا رفته بودند؟