در يك نيمروز تابستاني سال 1862، چارلز داجسن، استاد رياضيات دانشگاه آكسفورد كه دنيا او را به نام لوييس كارول مي‌شناسد، هنگام قايق‌سواري با چند كودك، براي سرگرم كردن آنان في‌البداهه داستاني ساخت و تعريف كرد كه چند روز بعد، هنگامي كه آن را به روي كاغذ آورد، به دوستش گفت تمام شب را بيدار ماندم براي نوشتن لاطائلاتي كه آن روز وقت قايق‌سواري براي آليس سرهم كردم. اما آن لاطائلات! بعدها معروف‌ترين داستان تخيلي كودكان و نوجوانان شد، خوانندگان بسياري ميان بزرگ‌سالان هم يافت، به بيش از پنجاه زبان ترجمه شد، نمايش و فيلم و تئاتر از آن ساختند، و گذشت بيش از يكصد سال، چيزي از شيريني و دلنشيني آن نكاست، چرا كه به قول ويرجينيا وولف: لوييس كارول كاري كرد كه هيچ‌كس موفق به انجامش نشده بود، به دنياي كودكي برگشت و از نو خلقش كرد. آليس... كتابي براي كودكان نيست، تنها كتابي است كه در آن همه ما مي‌توانيم دوباره كودك شويم.