مرگ من مرگ آن کسی باشد. که ز مرگم سخن نگوید هیچ، زنده‌ام زنده از هرآنچه که هست! زنده‌ام زنده از هر آنکه برست! من اگر ساقه ‌جوی باشم. ریشه‌ام هر چه هست گو باشد! روی من دانه جوی آید! تو برو هرچه بودی و باشی. سخن من سخنگه من نیست، گویشم جایگاه اندیشه است!