اديسون براي استخدام افراد ابتدا آن‌ها را به ناهار دعوت مي‌كرد. هنگامي كه سوپ را مي‌آوردند دقت مي‌كرد و افرادي را انتخاب مي‌كرد كه پيش از چشيدن سوپ به آن نمك نمي‌زدند سپس از آن‌ها سوال‌هايي مي‌پرسيد و توانايي‌هاي آن‌ها را با ديدي بسيار جدي بررسي مي‌كرد اما افرادي كه پيش از چشيدن سوپ به آن نمك مي‌زدند مناسب كار با او نبودند زيرا او معتقد بود اين افراد در برخورد با پديدهاي زندگي چشم‌بند اسب به چشم دارند آن‌ها درباره آن چه ممكن و آن چه غيرممكن است مفروضات و قيد و بندهاي زيادي در ذهن خود دارند آن‌ها هميشه فرض مي‌كنند سوپ نياز به نمك دارد بدون اين كه آن را چشيده باشند.