«قطاري که ايستگاه نداشت» قصه مرزهاي الکي است. قصه چيزهاي کوچک و کم‌ اهميتي که انسان ها را به جان هم مي‌اندازند. نويسنده اين کتاب معمار، کاريکاتوريست و مستندسازي است که براي شخصيت‌ پردازي و فضاسازي رمان‌هايش از زلزله ترکيه، معدن‌هاي متروک، بچه‌هاي خيال‌ باف، روابط مردم روستاها با شهرهاي اطراف، و پيرمردها و پيرزن‌هايي که آب‌شان با هم توي يک جوب نمي‌رود کمک مي‌گيرد تا خوانندگانش را از گوشه و کنار جهان به فرهنگ و جغرافياي مردم ترکيه نزديک‌تر کند. با اينکه مخاطب اصلي رمان‌ هاي بهيچ آک بچه ‌ها و نوجوان ‌ها هستند اما «قطاري که ايستگاه نداشت» داستان‌ قطار کوچکي است که هيچ‌ کس، بزرگ يا کوچک، دلش نمي‌خواهد از آن پياده شود.