آيا ابزارهاي جديد، پيشرفت‌هاي فناورانه و بينش‌هاي کارساز همواره مفيدند؟ آيا هر بينشي مؤثر خواهد بود؟ يا برعکس، انتخاب جوامع و نخبگان درباره‌ي چگونگي استفاده از بينش‌ها و فناوري‌هاست که تعيين مي‌کند آن‌ها دردي از آحاد مردم يک کشور يا دنيا برطرف خواهند کرد يا خير؟ عجم اوغلو و جانسون در اين کتاب براساس شواهد تاريخي پرشمار نشان مي‌دهند که پيشرفت فناورانه، به‌ويژه هوش مصنوعي در سال‌هاي اخير، و به‌طور کلي همه‌ي بينش‌هاي زيروروکننده، برخلاف برخي ادعاها، ممکن است بر فقر و نابرابري بيفزايند و اين شيوه‌ي کاربرد آن‌هاست که تعيين مي‌کند آيا از رنج مردم جهان خواهند کاست يا خير. آن‌ها با مرور برخي جهش‌هاي فناورانه در تاريخ جهان، از هزاره‌هاي دور تا قرون وسطي و سپس اروپاي قرون اخير و آمريکاي قرن بيستم، ادعاي خود را ثابت مي‌کنند و به مخاطب کتاب، اعم از مردم عادي، سياست‌‌گذاران و نخبگان جهان، درباره‌ي افزايش پايش و خفقانِ ناشي از رشد اين فناوري‌ها هشدار مي‌دهند.