در سال 1972، پيتر سينگر، فيلسوف جوان، « کتاب قحطي فراواني و اخلاق » را منتشر کرد که به سرعت به يکي از بحث‌انگيزترين مقالات در اخلاق کاربردي تبديل شد. از طريق اين مقاله، سينگر ديدگاه خود را ارائه مي دهد که ما همان تعهدات اخلاقي را نسبت به افراد دور داريم که نسبت به نزديکان خود احساس مي‌کنيم. او استدلال کرد که بي تفاوتي نسبت به افراد گرسنه در آن سوي زمين، معادل اخلاقي غفلت از نجات کودکان در حال غرق شدن است زيرا ترجيح مي‌دهيم کفش هاي خود را گل آلود نکنيم. اگر مي توانيم بايد بي شک بدون رياکاري کمک کنيم. موضع افراطي سينگر در مورد تعهدات اخلاقي ما در قبال ديگران به يک فراخوان قدرتمند تبديل شد و همچنان نگرش مردم را نسبت به فقر شديد به چالش مي کشد. امروزه، اين سنگ محک اصلي براي کساني است که استدلال مي کنند ما بايد بيشتر از خود به ديگران کمک کنيم. همانطور که بيل و مليندا گيتس در پيشگفتار خود مي‌گويند، در عصر بشردوستي جهاني امروزي، مقاله سينگر در حال حاضر به همان اندازه با ارزشاست که هميشه بوده است. اين نسخه فشرده و جذاب، مقاله اصلي، دو تا از نوشته‌هاي محبوب اخير سينگر در مورد تعهدات ما نسبت به ديگران در سراسر جهان، و مقدمه جديدي از سينگر که تفکر فعلي او را مورد بحث قرار مي‌دهد را گردآوري مي‌کند.