وقتي سازماني را رهبري مي‌کنيم، در واقع در پي پاسخ به اين پرسش فلسفي هستيم که «انسان چيست؟». ليندزي داوسون در کتاب فلسفه و رهبران کسب‌وکار تجربه مديريتي‌اش در شرکت‌هايي مثل فورد را با انديشه‌هاي فلسفي در هم مي‌آميزد و مخاطبش را به سفري متفاوت مي‌بَرد تا پاسخ همين سؤال را بيابد؛ سفري که از مرز ميان فلسفه و کسب‌وکار مي‌گذرد. او با مرور فشرد? تاريخ کار در غرب و برخي مدل‌هاي سنتي مديريتي که انسان را موجودي منفعت‌محور، پيش‌بيني‌پذير و بي‌نياز از تأمل مي‌بينند، از ما مي‌پرسد که آيا رهبريِ سازمان‌هاي مدرن هم با همين نگاه ممکن است؟ آيا انسان امروزي را هم مي‌توان با همين اخلاق مديريت کرد؟ اگر پاسخ منفي است، جايگزينش چه خواهد بود؟ فلسفه و رهبران کسب‌وکار از خوانندگان دعوت مي‌کند با الهام از ايده‌هاي فلسفي، معناي کرامت انساني را در قاب «کار» جست‌وجو کنند و مسير يگانه توسعه فردي‌شان را بيابند. اين‌چنين است که رهبران مي‌توانند نگاهي تازه به انسان بيندازند. اين کتاب نه کاملاً نظري است و نه ابزاري صرفاً عملي. پلي است ميان انديشه و عمل؛ جايي که مديريت، نه فقط سامان دادن منابع، که تدبير زندگي انساني در بستر سازمان تلقي مي‌شود. به عبارت بهتر، براي آن‌که رهبر خوبي باشيد بايد اول از همه از خود بپرسيد که «چه انساني را مديريت مي‌کنم؟»