فلسفه و فيزيك هر دو مي‌خواهند به دركي روشن از جهاني برسند كه هر آينه در آن زندگي مي‌كنيم. پرسش از ماهيت بنيادي واقعيت‌هاي فيزيكي، هم‌زمان، پرسشي فلسفي و فيزيكي است. فيزيك به بررسي سرگذشت جهان فيزيكي در فضا و زمان (يا فضا - زمان) مي‌نشيند، اما خود فضا و زمان وجودهايي مبهم‌اند كه بر حواس نيز پديدار نمي‌شوند؛ آن‌ها نه هيچ رنگي دارند و نه هيچ طعم، صدا، بو يا شكلي عيني، بلكه ظاهرا ساختاري هندسي دارند. كتاب پيش رو، در پي واكاوي ماهيت اين ساختار، نخست نظريه نسبيت را به مثابه نظريه‌اي در باب هندسه فضا و زمان بررسي مي‌كند و در گام بعد به سراغ نسبيت خاص و نسبيت عام مي‌رود.