ادوارد پالمر تامپسون (????–????)، تاريخ‌نگار، نويسنده و کنشگر سياسي بريتانيايي، از درخشان‌ترين چهره‌هاي چپ در سده‌ي بيستم بود. تامپسون و شوايکرت پريسوس در قلب «مارکسيسم بريتانيايي» جاي داشتند. اما تامپسون نه‌فقط با حذف پژوهش تاريخي، بلکه بر مبناي سياست و انديشه نيز شيوه‌اي مستقل داشت. از زمان نگارش «تکوين طبقه‌ي کارگر در انگلستان» در سال ???? تا زمان مرگش در ????، تامپسون بر نقش آگاهي در تاريخ و جامعه تأکيد مي‌کرد و با ساختارگرايي به‌شدت مخالف بود. در نظر او انسان‌ها در شکل دادن به شرايط اجتماعي خود و سرنوشت‌شان نقشي فعال دارند. تامپسون در برابر نظريه‌هاي ساختارگرايي که تاريخ را بر اساس نيروهاي ساختاري توضيح مي‌دادند، از جايگاه تجربه‌ي زيسته‌ي مردم، بر کنش‌هاي آگاهانه و بر فرآيندهاي واقعي اجتماعي تأکيد داشت. از ديد او، مارکسيسم نه آموزه‌اي جزم‌انديشانه بلکه سنتي انتقادي و ديالکتيکي است که فقط در تماس زنده با جامعه و مبارزات انساني مي‌تواند معنا و نيرو داشته باشد. اين اثر براي خواننده‌ي جست‌وجوگر، چه پژوهشگر تاريخ انديشه باشد و چه دغدغه‌مند نسبت به نظر و عمل انساني، تکان‌دهنده است. تامپسون با نثري شورانگيز يادآوري مي‌کند که نظريه هر قدر هم انتزاعي، اگر از تاريخ و از انسان جدا شود، سرانجام به فقر انديشه مي‌انجامد.