پيتر بروک يکي از ارکان بي بديل تئاتر قرن بيستم در اين اثر جريان ساز و سترگ حاصل يک عمر تأمل و عاشقي با صحنه را پيش روي خواننده مي نهد. اين کتاب نه يک گزارش تاريخي که کندوکاوي بصيرت بخش در باب تحولات بنيادين هنر نمايش است؛ از آموزه هاي استانيسلاوسکي و عصيان «مند» تا بيگانه سازي انقلابي برشت و رهايي مينينگ» ها فضاي خالي بيش از آن که يک کتاب باشد. منشوري است براي نگريستن به تئاتر اثري که به صحنه گردانان و شيفتگان اين هنر مي آموزد چگونه از هيچ جهاني بيافرينند و به جوهره يک اجرا دست يابند. بروک در اثر حاضر از اين راز پرده بر مي دارد که تئاتر چگونه مرزهاي واقعيت و خيال را در مي نوردد توهم را به اوج کمال مي رساند و در لحظه اوج آن را فرو ميباشد تا حقيقتي برتر را در جان تماشاگر بنشاند؛ حقيقتي که گذشت زمان غبار فراموشي بر آن نخواهد نشاند